Articles GRΕίναι δύο κουτάβια καλύτερα από ένα;

Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της υιοθεσίας συγγενικών μεταξύ τους κουταβιών.

Το  ακούω συνέχεια:«Αγάπη μου, ίσως πρέπει να πάρουμε δύο! Κοίτα πόσο αγαπούν ο ένας τον άλλον! Πως είναι δυνατόν να τα χωρίσουμε;»

Η οικογένειά μου και εγώ, συχνά αναθρέφουμε κουτάβια που έχουν διασωθεί και όταν οι άνθρωποι που έχουν εγκριθεί για να υιοθετήσουν, έρχονται να πάρουν αυτή τη μεγάλη απόφαση – ποιο απ’ όλα τα κουτάβια θα είναι; – η συζήτηση συχνά παίρνει αυτή την τροπή: Βλέποντας δύο αγαπημένα κουτάβια να κουλουριάζονται ή να παίζουν μαζί, κάποιος λέει

«Γιατί να μην πάρουμε και τα  δύο;» Είναι μια φυσική παρόρμηση. Στην πραγματικότητα, το να μένουν τα κουτάβια μαζί ήταν και η δική μου ελπίδα, όταν ξεκινήσαμε να φροντίζουμε τα πρώτα κουτάβια που διασώσαμε, πριν από σχεδόν μια δεκαετία. Τότε, όταν ένας υποψήφιος εκδήλωσε το ενδιαφέρον του να αποκτήσει δύο κουτάβια, η καρδιά μου χτύπησε δυνατά. Για σκέψου: Ο Little Ben και η Pretty Girl, μαζί για πάντα! Μου άρεσε αυτή η ιδέα! Τα πλεονεκτήματα άρχισαν να ξεδιπλώνονται γρήγορα στο μυαλό μου:

* Η μετάβαση θα ήταν τόσο εύκολη! Χωρίς λυπημένα κουτάβια που κλαίνε,εκείνες τις πρώτες νύχτες χωρίς τη ζεστασιά και την παρέα των άλλων κουταβιών.

* Τα κουτάβια θα ήταν πολύ χαρούμενα να έχουν έναν φίλο για να παίζουν μαζί του κάθε μέρα. 

* Θα υπήρχε εγγυημένη άσκηση και εκτόνωση, η οποία θα μείωνε την καταστροφές του νοικοκυριού και τα δαγκώματα.

* Οι ιδιοκτήτες θα ήταν λιγότερο αγχωμένοι από τις απαιτήσεις της κουταβίσιας περιόδου, αφού αντί να έχουν ένα βαριεστημένο κουτάβι που αναζητά συνεχώς την προσοχή τους, θα είχαν δύο κουτάβια, αρκετά ικανοποιημένα απ τη διάδραση που έχουν μεταξύ τους. Καταλήγω λοιπόν, ότι προτιμώ να δίνω δύο κουτάβια σε ένα σπίτι, γιατί τελικά αυτό σημαίνει πολύ λιγότερη δουλειά για μένα. 

Με πολύ ενθουσιασμό, ενημέρωσα το καταφύγιο ότι ένας από τους πιθανούς ιδιοκτήτες ήθελε δύο κουτάβια. Η απάντησή τους; «Δεν δίνουμε για υιοθεσία τα αδέρφια μαζί». Έμεινα άναυδη. Τι είδους πολιτική κατά της ευτυχίας των κουταβιών ήταν αυτή;

Η υπεροχή των μειονεκτημάτων 

Αποδείχθηκε ότι είχα να μάθω πολλά! Αν και κάθε ένα από τα παραπάνω πλεονεκτήματα είναι αληθινό, υπάρχουν ακόμη περισσότεροι λόγοι, για τους οποίους οι περισσότεροι εκπαιδευτές σκύλων και οι επαγγελματίες των καταφυγίου ζώων, συνιστούν να μην υιοθετείτε αδέρφια και γενικότερα συγγενείς μαζί: 

Τα κουτάβια πρέπει να μάθουν να είναι μόνα. Ένα από τα βασικά πράγματα που προσπαθώ να διδάξω στα κουτάβια μου προς υιοθεσία, είναι ότι είναι εντάξει χωρίς τους συγγενείς τους. Αν τους άφηνα να κάνουν παρέα στο ίδιο δωμάτιο με τη μαμά και τα αδέρφια τους συνεχώς για οκτώ εβδομάδες, τότε η ημέρα της υιοθεσίας θα ήταν τρομακτική για αυτά. Αυτό σημαίνει ότι στην αρχή, απλώς παίρνω ένα κουτάβι από το κλουβάκι των κουταβιών, μόνο για μια στιγμή και το επιστρέφω αμέσως. Στη συνέχεια, θα πάρω μόνο δύο κουτάβια στην κουζίνα μαζί μου για να παίξουν, ενώ εγώ πλένω τα πιάτα. Τέλος, θα πάρω μόνο ένα κουτάβι στον επάνω όροφο μαζί μου, μαζί με ένα παιχνίδι για μασούλημα, ενώ εργάζομαι στον υπολογιστή. 

Η υιοθεσία αδερφών μπορεί να καθυστερήσει επ’ αόριστον αυτό το ζωτικό κομμάτι της εκπαίδευσης των κουταβιών. Υπάρχουν δύο κουτάβια, που μπορεί να μην έχουν πάρει ούτε ανάσα χωρίς ένα άλλο σκυλί δίπλα τους. Όσο αυτό συνεχίζεται, τόσο πιο βαθιά δένονται τα ζώα. Οι ιδιοκτήτες συνειδητοποιούν ότι έχουν τεράστιο πρόβλημα μόνο μήνες αργότερα, όταν χωρίζουν τα κουτάβια – για παράδειγμα όταν έχουν ραντεβού με κτηνίατρο – και καταλήγουν και με τα δύο σκυλιά σε απόλυτο πανικό, να καταστρέφουν τοίχους και να δραπετεύουν από τα crates.

Εικόνα 1:  Η Twilight και ο αδερφός της TikTok, εντάχθηκαν σε μια οικογένεια που περιλαμβάνει ακόμα έναν σκύλο και τρεις γάτες, έτσι το δίδυμο σπάνια είναι μόνοι οι δυο τους και ο καθένας παίρνει ξεχωριστά τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζεται με τον άνθρωπο του.

Φυσικά, μπορείτε να καταπολεμήσετε αυτό το ζήτημα, όπως ακριβώς κάνω εγώ με τα κουτάβια στο σπίτι μου: βρίσκοντας χρόνο να πηγαίνετε κάθε κουτάβι μόνο του κάπου, κάθε μέρα. Πρέπει να έχουν συχνές, ποικίλες εμπειρίες, κατά τις οποίες χωρίζονται από τα αδέρφια τους: στο σπίτι, σε μια βόλτα, στο αυτοκίνητο, σε ένα ραντεβού. Εάν έχετε τον χρόνο και ίσως τη δομή του νοικοκυριού για να κάνετε κάτι τέτοιο, τότε ίσως  να μην είναι πρόβλημα. Ωστόσο, οι έμπειροι εκπαιδευτές και το προσωπικό του καταφυγίου θα σας πουν, ότι οι  περισσότεροι ιδιοκτήτες καταλαβαίνουν ότι μετά βίας έχουν χρόνο για ένα κουτάβι, πόσω μάλλον για δύο, παρόλο που νόμιζαν ότι ήταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο.

* Το να είναι πάντα παρόν ακόμα ένα κουτάβι, δεν αρκεί για την σωστή κοινωνικοποίησή τους. Το καθημερινό παιχνίδι ανάμεσα σε δύο κουτάβια που ζουν μαζί, βοηθάει και τα δύο να κουραστούν, κάτι που είναι υπέροχο, αλλά το τεράστιο μειονέκτημα, είναι ότι οι ιδιοκτήτες τείνουν να εφησυχάζουν, αφού δεν προκύπτει η επείγουσα ανάγκη να βρεθεί άλλο κουτάβι ή σκύλος, που θα βοηθήσει στο να το κουράσει, σε αντίθεση με ένα κουτάβι που μεγαλώνει χωρίς την παρουσία άλλου σκύλου στο σπίτι.

Όταν ένα μοναχικό κουτάβι ξεκινάει το μασούλημα, το δάγκωμα και τα άλματα, ένας καλός ιδιοκτήτης θα αναζητήσει άλλα σκυλιά, για να εξαντλήσει αυτόν τον μικρό τύπο, κάτι που διευρύνει όμορφα τον κόσμο του κουταβιού. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη αξία στο παιχνίδι με όλα τα είδη σκύλων – μεγάλους και μικρούς, δρομείς και παλαιστές, με μακριά και μυτερά αυτιά. Ο καθένας τους παίζει διαφορετικά και, αλληλεπιδρώντας με πολλούς συντρόφους, ένα κουτάβι μαθαίνει μια πιο πολύπλευρη, διευρυμένη γλώσσα επικοινωνίας με τα άλλα σκυλάκια. Αυτό με τη σειρά του, κάνει το κουτάβι να νιώθει πιο άνετα με τις μελλοντικές συναντήσεις με σκύλους – σε βόλτες με λουρί, στο σπίτι της αδερφής σας για τις γιορτές, στην παραλία με τα σκυλιά των φίλων σας. 

Αντίθετα, τα σκυλάκια που παίζουν μόνο μεταξύ τους ,μπορεί να καταλήξουν να είναι σκυλιά που μπορούν να παίξουν μόνο μεταξύ τους! Μη συνηθισμένα σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού με τα οποία δεν είναι εξοικειωμένα, τα λιγότερο κοινωνικοποιημένα σκυλιά, μπορεί να μη νιώσουν άνετα με το παιχνίδι σκύλων που τους είναι άγνωστοι και να ξεσπάσουν σε αμυντική επιθετικότητα από φόβο.

Και πάλι, ένας ιδιοκτήτης που γνωρίζει καλά αυτό το ζήτημα, μπορεί να μετριάσει πλήρως τις επιπτώσεις αυτές, κανονίζοντας άφθονο χρόνο παιχνιδιού με άλλα κουτάβια και σκύλους καθώς το κουτάβι του ωριμάζει. 

* Όταν οι άνθρωποι έχουν δύο κουτάβια, τείνουν να τα πηγαίνουν σε λιγότερους περιπάτους και περιπέτειες. Όταν πρωτοξεκίνησα να αναλαμβάνω κουτάβια, πάντα με τραβούσαν οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες των οποίων οι αιτήσεις, ανέφεραν την ύπαρξη μεγάλης, περιφραγμένης αυλής. Σίγουρα, οι κάτοικοι των διαμερισμάτων της πόλης μπορεί να έλεγαν όλα τα σωστά πράγματα, αλλά μετά θα σκεφτόμουν αυτό το μικρό κουτάβι, που έπρεπε να μπει σε ένα ασανσέρ και μετά να προσπεράσει αγνώστους και να ακούει δυνατά φορτηγά κάθε φορά που έπρεπε απλώς να κατουρήσει! «Φτωχό κουτάβι», σκέφτηκα. 

Θα ήθελα να χαστουκίσω τον παλιό μου εαυτό. Έμαθα με τα χρόνια ότι τα σκυλιά της πόλης σαν αυτά, κοινωνικοποιούνται φοβερά! Επειδή η έκθεση σε όλα αυτά τα πράγματα είναι ένα αυτόματο μέρος της ζωής τους, αναπόφευκτα γίνονται απίστευτα χαλαρά με όλα αυτά. Είναι υπέροχο. 

Τι σχέση έχει αυτό με τις υιοθεσίες συγγενικών σκύλων; Λοιπόν, συχνά οι συγγενείς δεν βγαίνουν στον κόσμο αν μένουν στο ίδιο σπίτι. Είναι πολύ κουρασμένοι από όλο τους το παιχνίδι κι έτσι δεν σπρώχνουν τους ιδιοκτήτες τους σε βόλτες. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουν, μερικές φορές ο ιδιοκτήτης θυμάται την τελευταία τους βόλτα, όπου η διαχείριση  δύο σκυλιών ήταν τρομερά δύσκολη και το αποφεύγει. 

Και πάλι, ο αφοσιωμένος ιδιοκτήτης θα το ξεπεράσει, αφού ξέρει πόσο κρίσιμο είναι να βγάλεις ένα νεαρό κουτάβι στον κόσμο και θα αφιερώσει τον χρόνο (και θα στρατολογήσει τους βοηθούς) για να κάνει τις περιπέτειες στον ευρύτερο κόσμο, τακτικό μέρος της ρουτίνας και για τα δύο κουτάβια – κατά προτίμηση, ένα κάθε φορά, για τις περισσότερες από αυτές τις βόλτες. 

* Είναι περισσότερο από δύο φορές πιο δύσκολο να εκπαιδεύσεις δύο κουτάβια, από το να εκπαιδεύσεις ένα. Μου αρέσει να μαθαίνω σε μικρά κουτάβια να κάθονται, να μένουν, να περιστρέφονται, να αγγίζουν κτλ. Στην πραγματικότητα, ειλικρινά δεν μπορώ να συγκρατηθώ, όποτε έχω μόνο ένα κουτάβι εδώ. Αλλά αν έχω περισσότερα από ένα κουτάβια; Το καλύτερο που μπορώ να κάνω, είναι το «κάτσε». Είμαι εκπαιδευτής σκύλων, για το Θεό, και δεν μπορώ να διδάξω δύο σκυλιά ένα νέο πράγμα ταυτόχρονα. 

Η καλή διδασκαλία, απαιτεί την αντίδρασή μου σε ό,τι κάνει ο σκύλος σε κλάσματα δευτερολέπτου. Όταν έχετε δύο σκυλιά να κάνουν διαφορετικά πράγματα, η επανάληψη της αντίδρασης δεν έχει νόημα. “ΝΑΙ!” λες καθώς η Pretty Girl κάθεται σωστά. Αλλά το ίδιο, άκουσε και ο Little Ben, ενώ πηδούσε πάνω σου. Χμμ… Τι ακριβώς έμαθε μόλις; 

Για να εκπαιδεύσετε δύο κουτάβια, πρέπει να τα χωρίσετε. Και ίσως, αυτό που εκπαιδεύεται θα πρέπει να είναι σε απόσταση, ώστε το γάβγισμα του κουταβιού που έμεινε έξω, να μην αποσπάσει την προσοχή του μαθητή μας. διαθέτετε κάποιον χώρο, όπου μπορείτε να πάρετε εύκολα ένα κουτάβι και να δουλέψετε μαζί του μερικές φορές την ημέρα  και μετά να γυρίσετε και να το κάνετε το ίδιο με το άλλο κουτάβι; Μπορείτε να διατηρήσετε αυτή τη ρουτίνα για ένα χρόνο; Ίσως μπορείτε! 

Αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούν και δυστυχώς αυτό που συμβαίνει συχνά, είναι ότι ο ιδιοκτήτης καλεί τον εκπαιδευτή κλαίγοντας, αναφέροντας δύο εντελώς απείθαρχα σκυλιά 9 μηνών, που «δεν μπορούν» να τα βγάλουν βόλτα. Τα κουτάβια συνδέονται στενά μεταξύ τους, αλλά όχι με τον ιδιοκτήτη. Είναι μια απογοήτευση, που συχνά έχει ως αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να ψάχνουν νέο σπίτι για το ένα, αν όχι και για τα δύο κουτάβια. 

Το ιδανικό σενάριο

Οι εκπαιδευτές και το προσωπικό του καταφυγίου, να συμβουλεύουν σχεδόν πάντα να μην υιοθετούνται δύο κουτάβια μαζί. Αντίθετα, να δίνουν συχνά τη συμβουλή στον ιδιοκτήτη, να περιμένει έναν χρόνο, έτσι ώστε ο καλά εκπαιδευμένος, ενήλικος πια σκύλος του, να μπορεί να δώσει ένα φανταστικό παράδειγμα σε ένα νέο κουτάβι. 

Τελικά, η υιοθεσία δύο αδερφών μπορεί να είναι η σωστή απόφαση για εσάς. Το κλειδί είναι να είστε πλήρως ενημερωμένοι για τα δύσκολα ζητήματα και να αφοσιωθείτε σε ένα σχέδιο. Όταν συμβεί αυτό, μπορεί να λειτουργήσει όμορφα. 

Καθώς ετοιμαζόμουν να γράψω αυτό το άρθρο, προσέγγισα μια χούφτα ανθρώπων που υιοθέτησαν συγγενικά σκυλιά από την ομάδα διάσωσής μου. Ο καθένας απ’ αυτούς, ανταποκρίθηκε  χρησιμοποιώντας όμορφα λόγια για το πόσο αγαπά τα σκυλάκια του και πώς η διπλή υιοθεσία ήταν η τέλεια προσέγγιση για αυτόν. Οι ερωτήσεις μου που ακολούθησαν, αποκάλυψαν ότι αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά περπάτησαν το δρόμο. Έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο και πόρους σε αυτά τα κουτάβια, διαμορφώνοντας προσεκτικά τις εμπειρίες τους, έτσι ώστε κάθε σκύλος να είναι καλά εκπαιδευμένος και να έχει αυτοπεποίθηση τόσο όταν είναι μόνος του, όσο και με το άλλο σκυλάκι. Σαφώς, μπορεί να γίνει!

Ακόμα κι έτσι όμως, κάθε φορά που ακούω έναν υποψήφιο ιδιοκτήτη να λέει, «Αγάπη μου, τι θα έλεγες για δύο κουτάβια;» συνεχίζω να προτείνω την αγαπημένη μου επιλογή: «Έχετε έναν γείτονα που χρειάζεται ένα κουτάβι;» Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί αν συμβεί: καθένα από τα κουτάβια θα έχει έναν φίλο αρκετά κοντά, ώστε να μπορούν να κουράζονται ευχάριστα από τα καθημερινά τους ραντεβού, οι ιδιοκτήτες τους θα μπορούν να κάνουν μικρά διαλείμματα όσο το κουτάβι τους επισκέπτεται το διπλανό και κάθε κουτάβι, θα έχει αρκετή εξατομικευμένη προσοχή, όταν γυρίζει πίσω στο σπίτι του. 

 


Copied with permission from ‘Whole Dog Journal’ for subscription information call: 800 829 9165 or visit our website at www.whole-dog-journal.com

Αρθρογράφος : Kathy Callahan, CPDT-KA

Μετάφραση : Ελένη Χούμη

Επιμέλεια κειμένου : Ελένη Χούμη

https://arcanist.gr/wp-content/uploads/2020/09/arcanistlogo_black-e1612541902514.png
Arcanist

Social Cooperative Enterprise "Arcanist". Actions for animal welfare.

Information
Vaktrianis 37, Zografou
Newsletter

    en_USEnglish
    GDPR Cookie Consent with Real Cookie Banner